Ze hebben er naar goede gewoonte ruimschoots hun tijd voor genomen, die van Templo Diez. ‘Constellations’, de langverwachte opvolger van het in 2011 verschenen ‘Greyhounds’ is alweer hun vijfde album, maar betekent voor de Frans-Nederlands-Italiaanse band rond frontman / spil Pascal Hallibert (White Sands, Praise The Twilight Sparrow, Miss Wyoming,..) vooral ook het tweede deel van een trilogie (My First Sony Weismuller Recordings / Konkurrent). Stilaan een traditie, want ook de eerste drie albums van de band (‘Hoboken’, ‘Winterset’ en ‘Merced') vormden een trilogie.

De muziek van Templo Diez laat zich beschrijven als een amalgaam van alt country, coldwave en donkerdere pop met een filmisch tintje. Regelmatig horen we echo’s van bands als Sparklehorse, Tindersticks en The National, al beschikt de band wel degelijk over een heel eigen sound.

‘Constellations’, het nieuwe album herbergt acht tracks, die het best beschouwd kunnen worden als auditieve hoofdstukjes van een breder verhaal waarbij leven en liefde, verlies, hoop en de nacht een hoofdrol spelen. De songs ademen meer dan wat anders melancholie en nostalgie uit, wat het bij uitstek een laatavondalbum maakt. Dit wordt nog eens in de hand gewerkt door de gitzwarte doodgraversstem van Hallibert die wat verwant is aan het donkere, levensmoeë stemgeluid van Mark Lanegan.

Met Hallibert heeft Templo Diez alvast een heus supertalent in huis, want naast songschrijver / multi-instrumentalist is hij ook als producer bedrijvig, wat ook aan ‘Constellations’ te horen is. Hallibert laat zich omringen door een vijfkoppige band, allen uitstekende muzikanten die hun stiel beheersen. Ook live bevestigde de band zijn meer dan uitstekende reputatie, onder meer door opgemerkte optredens bij Crossing Border, Motel Mozaique en in Paradiso en Tivoli.

Dit neemt niet weg dat het vreemd is waarom net deze band niet meer bekendheid geniet. Een veruit uitstekend ‘Constellations’ bewijst dat Templo Diez de concurrentie met bekendere genregenoten zeker aankan. Knap ook hoe de band op dit album met veel nuance tewerk is gegaan, waardoor zelfs de kleinste details niet verloren gingen. ‘Constellations’ mag dan wel slechts acht tracks bevatten, de atmosferische muziek van Templo Diez blijft ook bij meerdere luisterbeurten erg boeiend en sfeervol. Het album is bovenal erg realistisch en geeft goed de moeilijke tijden waarin we vandaag leven weer.

Conclusie: een zeer geslaagd en overtuigend album. We zijn alvast meer dan benieuwd naar het vervolg.

(Philippe De Cleen)