Programmeurs en recensenten zijn altijd op zoek naar iets waarvan ze later kunnen zeggen dat zij het hebben ontdekt. Maar soms zijn bands er ineens. In dit laatste geval is Templo Diez een mooi voorbeeld. Voordat iemand het maar kon oppikken stonden ze al op het festival South By South-West (SXSW) in Texas. Wie de band heeft zien optreden weet dat de reis naar Amerika meer dan verdiend was. Het trio speelt intens en met een overredingskracht waar je U tegen zegt. Vele keken dan ook uit naar het verschijnen van hun CD. In eerste instantie verscheen 'Hoboken' in een kleine oplage in eigen beheer. Inmiddels is het album officieel uitgebracht door de labels Intercontinental Records en Muze Records. Het album is een groeibriljant van het zuiverste soort. Gelaagd en uitgesponnen tot in de details. De songstructuur is beheerst, puur, eerlijk en toch rauw. Als je dacht dat de boel daarmee uitgekauwd is, kom je bedrogen uit. Bij elke luisterbeurt ontdek je weer nieuwe dingen. De vergelijking met de Haagse groep Miss Wyoming dringt zich regelmatig op. Al is het maar door het typische stemgeluid van Pascal Hallibert die ook met Miss Wyoming veel respect oogst. Tegelijkertijd klinkt hij ook weer als John Cage en Roger Waters. Deze laatste komt sterk naar voren in het nummer 'Come on'. Dit had zeker niet misstaan op The Wall. Zelf noemen de mannen van Templo Diez het 'post-rock', in het verlengde van acts als The Velvet Underground en een Desolate Soundtrack. Het nummer 'New sun rising' had wat dat betreft door Nico geschreven kunnen zijn. Hebben we hier te maken met Nederlands best bewaarde geheim?

(Cok Jouwenaar)