Het is tijd voor Templo Diez om eens uit de schaduw te komen en ontdekt te worden door een groter publiek. Na in 2002 begonnen te zijn als trio, is het inmiddels uitgegroeid tot een volwaardige band die vijf albums op hun naam heeft staan. Naast de oprichters, Leejon Verhaeg (gitaar), Paolo Panza (drum en percussie) en zanger/gitarist/toetsenist Pascal Hallibert, is er versterking gekomen in de vorm van bassist/toetsenist/zanger Hans Custers en zangeres Shireen van Dorp. Het recept is in de loop der jaren niet veel veranderd: het is bij slowcore met een flinke lepel americana gebleven.

De band neemt de term slowcore overigens zeer serieus: opener ‘305 South’ bouwt zo tergend langzaam op, dat je je afvraagt wanneer het intro overgaat in een melodie. Hallibert houdt ons lang in spanning, maar geeft - als wijze van een bedankje?- oud-bandlid Miranda Visser de gelegenheid om het album een kick-start te geven. Met het prachtige ‘Night Wind’ en vooral met ‘The Sound Of Waves’ zet de band de twee sterkste nummers op hun zesde album Starlight direct aan het begin neer.

Dat zij live hun mannetje staan, laten zij horen op ‘Southern And The Dog’, een nummer over twee spoorlijnen die elkaar kruisten in Clarksdale Mississippi, de geboorteplek van de Delta Blues. Het zal menigeen dan ook niet verbazen dat zij al eens op het prestigieuze South By Southwest festival hebben gestaan.

Waar de band in een eerdere bezetting kon terugvallen op de stem van de Venezolaanse Gloribel Hernández, die op jonge leeftijd is overleden, is het nu aan Van Dorp die solo het ‘More Rain On Vegas’ zingt. Het opent verrassend het tweede gedeelte van het album en geeft de luisteraar even een ander geluid dan de kenmerkende, monotone stem van Hallibert. Met het ruige ‘Forty Seconds’ en het groeibriljantje ‘Going Surfing’ (de eerste “Slow Introspective Surf Song” zoals de band zelf zegt) zorgt de tweede helft voor meer variatie.

Roerig en meeslepend voltooit Templo Diez een trilogie die zij negen jaar geleden startte met het album Greyhounds. Na het tussenstuk Constellations [2015] nam de band een sabbatical van vijf jaar om uiteindelijk tot Starlight te komen. Het biedt een ideaal decor voor de aankomende winter, waar zij hopelijk meerder muziekliefhebbers aan zich kunnen binden.

(Hendrik Goos)