Templo Diez

De drums op het aanstaande nieuwe album van Templo Diez zijn op de achtergrond gemixt en klinken als statige donderklappen in de verte.

Tijdens het optreden werd het drumgeluid door microfonen versterkt, wat voor de kleine zaal eigenlijk niet nodig is. Ferme slagen overstemden soms de muziek en de sonore stem van Pascal Hallibert. De delicate americana noir komt volledig tot zijn recht bij een secure geluidsbalans, zoals ik eerder dit jaar merkte toen de band twee nummers in het Patronaat uitvoerde.

De muziek klinkt als de soundtrack voor een roadmovie over een reis door een woestijn met een onbereikbare horizon.

Een over gitaarsnaren strijkende E-bow, effectpedalen en zingende feedback maakten in Zaal 100 het landschap extra uitgestrekt. De kalmte werkte sporadisch toe naar een bevrijdend aanvoelende storm.