Soms word je gegrepen door een windvlaag uit een richting die je niet verwacht. Een verkoelende zucht die zachtjes je ruggewervel streelt en een streepje kippenvel achterlaat. Zo subtiel dat je even stilhoudt om ja af te vragen waar dat vandaan kwam. Templo Diez veroorzaakte zo'n lichte streling. Met een zachte fluisterstem leidt de Franse zanger Pacal Hallibert je rond op hun debuut Hoboken. De Haagse formatie onder leiding van de getalenteerde singer/songwriter overdekt lo-fi liedjes met een laagje muziek en sfeer die een obscure Franse nachtclub doen blozen. Al doen de liedjes vaak wel heel erg als Sparklehorse aan, Templo Diez slaagt erin om er toch een eigen draai aan te geven. Vooral de muziek die wat donkerder klinkt als de Linkous-variant draagt hieraan bij. Onheilspellende akoestische gitaarklanken worden vergezeld door intiem pianospel, af en toe een Sparklehorse xylofoonmelodietje en altijd die fragiele fluisterstem. Hoboken opent met de subtiele schoonheid van 'Sedan', Sparklehorse komt hier meteen om de hoek kijken, speelse pianoklanken en akoestische gitaar vullen de ruimte en Halliberts stem vult de muzikale sfeer perfect aan. Het album dwarrelt van zoete ('Sedan', Come On') naar lichtjes psychedelische lo-fi ('It's Not The Way', Song VI'). Genoeg variatie, af en toe een missertje: 'New Sun Rising', dat met de zangmelodie toch niet helemaal de goede snaar weet te raken. Passend slotnummer is het donkere en ingetogen 'Stay With Us (We'll be right back)'. Dat is hoe we het willen horen. Templo Diez verrast en verblijdt ons met hoge verwachtingen voor een opvolger van dit smakelijke debuut.

(Joris Heemskerk)