Templo Diez: Sunland

Soms kom je als artiest terug door weer eens een nummer uit te brengen. Zo niet Templo Diez. Die brengen na vijf jaar, hatsjiekiedee, een heel nieuw album uit: Sunland, vernoemd naar een verlaten mijnstad in Californië. Het laat zich daarmee raden dat het album vol staat met nummers vol nostalgie met heftige americana invloeden. Denk aan een mix tussen Ry Cooder en het laatste album van David Lynch. Het doet ook wel denken aan de, helaas in ruste, band Madrugada, uit Noorwegen. Veel twang op de gitaar, we menen zelfs wat steel te horen, nooit upbeat, verhalend, zelfs filmisch: negen kleine melancholische verhaaltjes op een album.

Songtitels als ‘Move on’, ‘Travelling’, ‘Ride again’ en ‘Subway after dark’, geven duidelijk aan welke kant het op gaat met de stemming. Nee, ook deze gaat niet op de BANGERS playlist en we raden je ook af deze aan je ‘uit bed en naar werk!’ afspeellijst toe te voegen. Dit is voor een avondje met een fles volle rode wijn, gedempt licht (een kaars?) met de bourbon bij de hand. Laat je overweldigen door het filmische decor dat hier wordt geschilderd door deze veteranen.

Veteranen schrijven we hier met diep respect. Dit album maak je niet op je twintigste. Het verlangen, de wanhoop, de beklemmendheid van eenzaamheid en leegte, een twang op de gitaar laten klinken alsof daar meer mee wordt gezegd dan met de tekst… daar moet je voor geleefd hebben. We zijn dankbaar dat deze levenslessen zo intens met ons gedeeld worden. Als het moet, wachten we weer vijf jaar, maar eerder mag echt wel.