Na een soundcheck van ruim een uur is het in café September even na elven eindelijk de beurt aan Templo Diez. Het geluid is dan nog steeds niet goed. 'Vooruit dan maar, laten we maar beginnen', lijkt de band te denken. De frustratie van de soundcheck gaat vrij snel over in geconcentreerd spel. Ondanks de geluidsproblemen laat Templo Diez horen waarom zij met hun album ‘Merced’ zijn genomineerd voor de Haagse Popprijs voor beste cd. De donkere trage en soms verstilde soundscapes komen helaas door het vele gepraat vaak niet tot zijn recht, en dat is jammer. De muziek leent zich er namelijk helemaal voor om heerlijk bij weg te dromen, maar steeds wordt je door het gekakel grof uit die droom weggerukt. Op een gegeven moment lijkt zanger Pascal Hallibert middels een vrij luid en rockend nummer het publiek tot zwijgen te manen, tevergeefs. Aan de muziek lag het vanavond niet, maar het geluid en de locatie bleken geen gelukkige keuze.

(Ramon Keijzer)