Templo Diez maakt trilogie rond

‘Merced’, het derde album van de Haagse band Templo Diez, is uit. Met dit album heeft de band, na ‘Hoboken’ en ‘Winterset’ een trilogie rondgemaakt. 3VOOR12 Den Haag sprak met singer-songwriter Pascal Hallibert en gitarist Leejon Verhaeg.

De albumnamen zeggen het al, het thema is een reis van Oost naar West Amerika. Waarom Amerika? Pascal: “Amerika, speciaal voor een Europese muzikant, is een soort droomland. De verhalen in onze nummers vinden in Amerika plaats. Ik denk dat als onze nummers in Europa zouden plaatsvinden, het niet zou werken.” Bij het horen van het nummer ‘101’, dat de naam van een highway draagt, wordt dit duidelijk. Als je je ogen dicht doet en de muziek door de oortjes van je mp3-speler hoort, zie je inderdaad het prairielandschap, door de stoffige voorruit van je impala cabriolet, aan je voorbijtrekken. Leejon: “Onze muziek past goed als je in de auto zit en lange afstanden moet rijden. Dan spreekt zo’n highway veel meer tot de verbeelding. ‘101’ klinkt heel anders dan de A2. Hier sta je stil en op dat soort snelwegen kun je blijven rijden. Je hebt niks en je kunt verdrinken in je eigen gedachten.” Pascal: “Ik denk dat Amerika in onze nummers meer een symbool is dan een land. De highway is een goed voorbeeld.”

‘Hoboken’, ‘Winterset’ en ‘Merced’ zijn ook plekken in Europa en vormen hiermee een link tussen Amerika en Europa. Pascal: “Want wij zijn een Europese band die Amerikaanse muziek speelt.” Dat de muziek van Templo Diez geschikt is voor Amerika blijkt wel uit het feit dat ze er meerdere malen hebben getourd en dat hun eerste optreden in Amerika was. Leejon: “Ik denk dat we ook behoorlijk beïnvloed zijn door de muziek uit de zuidelijke Verenigde Staten. Om de een of andere gekke reden zijn er ook in Zuid-Amerika mensen die naar ons luisteren. Maar dat komt meer door The Gathering. Daar hebben we het voorprogramma van gedaan, plus we staan op hun dvd. Veel fans van The Gathering zijn op zoek naar dat nummer en komen bij ons uit. We hebben heel veel reacties van mensen uit Mexico en Chili en dat soort landen.”

Over welke rol het derde album binnen de trilogie inneemt zijn de bandleden duidelijk. Pascal: “Logisch gezien zou het de conclusie moeten zijn en hij is minder donker dan de eerste twee albums. Het is echt Californië , het is aan het eind van de reis, maar je hebt toch het gevoel dat het niet genoeg is, je mist nog iets. Het is een soort open einde van het verhaal.” Leejon: “Er is ook een progressie in het geluid over de drie albums. Ik vind het derde album beter dan de eerste twee, de productie is beter. Hij is gewoon toegankelijker, het is de meest commerciële cd.”

De muziek van Templo Diez is sferisch en daarmee erg geschikt als film- of theatermuziek. Leejon: “We horen heel veel dat het soundtrack muziek is. De soundtrack voor je dagdromen.” Het is dan ook niet gek dat ze voor de Haagse theatergroep Wats de achtergrondmuziek zullen verzorgen. Een lid van deze theatergroep heeft een videoclip bij ‘After hours’ gemaakt. Pascal: “Onze nummers zijn vaak heel pessimistisch en triest. Maar er zijn een paar uitzonderingen zoals ‘After hours’. Het is echt een nummer over hoop. Maar juist bij dat nummer heeft de director er voor gekozen om een scenario te schrijven dat heel pessimistisch is. Dat vind ik fantastisch, want het is ook een interpretatie van het nummer.” Leejon: “Muziek blijft een sfeer. Je vertelt een verhaal, maar uiteindelijk maakt ieder zijn eigen verhaal bij wat er wordt verteld . Iedereen kan er mee doen wat hij wil.” Wat gaat er met de videoclip gebeuren? Pascal: “Hopelijk wordt de video gebruikt op tv.” Leejon: “Hij staat op YouTube. Het is meer een promotie experiment.”

Het publiek reageert tijdens optredens verschillend op de langzame, melancholische muziek van Templo Diez. Leejon: “We hadden een optreden in Paradiso. Leuk, dan sta je in Paradiso, maar daar kletsen mensen er doorheen. Een paar dagen later stonden we in Nijmegen in kraakpand de Onderbroek. Daar waren helemaal niet veel mensen, maar zij zaten op de grond met open mond te luisteren.” Wat de mannen liever hebben? Pascal: “Dan toch wel de mensen die luisteren. Wat we ook merken is dat het gewoon echt iets Nederlands is, dat mensen door de muziek heen praten. Als je in Amerika speelt komen de mensen voor de muziek. Ze luisteren en dat geeft een veel beter gevoel.”

Is jullie werk af met de derde cd? Pascal: “Ik denk het wel, maar een paar maanden geleden had ik een interview voor Radio 6 en toen dacht ik; er is eigenlijk meer, er is nog veel te vertellen. We hebben nu van Oost tot West gereisd, maar je kan ook van Zuid naar Noord. Misschien is dat leuk voor een nieuwe trilogie.”

(Bambi Otter)