Zanger, multi-instrumentalist en singer-songwriter Pascal Hallibert is de spil in een aantal fraaie bands, die in Den Haag gevestigd zijn maar vaak een internationaal karakter hebben. Hallibert reist zelf alleen veel tussen zijn geboorteland Frankrijk, de Verenigde Staten en Nederland waar hij inspiratie opdoet voor de diverse bands, die elk een andere benaderingswijze kennen. Vorig jaar verschijnen van zijn beide bands Point Quiet (voorheen White Sands) en Praise The Twilight Shadow prachtige cd’s. Gemene deler is de landerigheid, de melancholie en de Americana, maar verder verschuift hij de accenten meer naar de lo-fi dan wel altcountry of werkt vanuit een ander concept. Voor zijn derde en langst lopende project Templo Diez ligt de nadruk vaak meer op de filmische aspecten en fraaie arrangementen. Op hun vierde cd Greyhounds bestaat de line-up naast Pascal (zang, gitaren, bas, Rhodes, Hammond, banjo, mandoline,percussie) uit Paolo Panza (drums, Rhodes), Leejon Verhaeg (elektrische gitaar), Miranda Visser (viool, zang), Roman Schipper (pedal steel, banjo, Hammond, drums, trompet, zang) en Hans Custers (contrabas, bas, electrische gitaar, Wurlitzer, Hammond, mandoline, accordeon, trombone). Een deel van hen deelt ook de andere genoemde bands met Pascal. Op de nieuwe cd bewandelen ze tot de verbeelding sprekende paden die genres als Americana, slowcore, altcountry en duistere pop doorkruizen. Dat lengen ze aan met een flinke dosis psychedelica en emoties, waardoor het moeiteloos onder je huid kruipt. De cd heeft zowel qua zang en muziek als qua bevlogenheid dikwijls raakvlakken met Woven Hand of 16 Horsepower. Daarbij krijg je ook nog eens de donkere liedjespracht van Sparklehorse en de “ruwe bolster blanke pit” en doorrookte elementen van Mark Lanegan. Met psychedelische uitstapjes à la The Velvet Underground en wonderschone orkestraties ronden ze het geheel schitterend af. Met de greyhound via prachtig indringende cinematografische klanklandschappen naar een onbekende bestemming waardoor de tijd even stil lijkt te staan. Muziek om bij heerlijk weg te dromen en intens van te genieten. Diepgravende kippenvelplaat!

(Jan Willem Broek)