Het is geen alt.country, het is geen americana, het is gewoon wonderschone lofi-pop met scherpe randjes en tal van invloeden: Reed, Bowie, Sparklehorse, country noir, Twin Peaks en het beeldende van soundtracks. Templo Diez is een wonderlijke band, die zich niet zomaar laat vastpinnen op genre of stroming. Vandaar dat Greyhounds (My First Sonny Weismuller/De Konkurrent), vele kanten op schiet – en steevast doel treft. Templo Diez is de moederschoot van Haagse Fransman Pascal Hallibert, een uitzonderlijke creatieve muzikant, die ook recentelijk met andere projecten – Point Quiet en Praise The Twilight Sparrow – op ruim voldoende bijval kon rekenen. Bijzonder dat deze Hallibert ook met deze rammelende folkpop en een gruizig klankbeeld weet te imponeren. Trippelende banjo’s en wuivende pedal steels – adembenemend in Pulse Of The Sun – geven ruim voldoende americana-cachet aan dit Greyhouds, waardoor deze lovende woorden op Altcountry.nl gerchtvaardigd zijn. Nét even buiten de traditionele americana-kaders, maar desalniettemin van een bijzondere pracht.

(Wiebren Rijkeboer)